Święty Józef – patron rodzin, robotników, dobrej śmierci i Kościoła Powszechnego. Wszystko co wiemy o Oblubieńcu Maryi i opiekunie Jezusa, pochodzi z Pisma Świętego. Nie jest jednak tego wiele. Wiemy, że był cieślą, pracującym człowiekiem, ponieważ sceptyczni mieszkańcy Nazaretu pytają o Jezusa: „Czyż nie jest On synem cieśli?” (Mt 13, 55). Wiemy, że nie był bogatym człowiekiem, bo gdy zabrał Jezusa do Świątyni, aby Go ofiarować, złożył w ofierze parę synogarlic albo dwa gołębie, co mogli uczynić tylko ubodzy, których nie stać było na jagnię.
Jednak skromna praca i środki, nie wskazują na jego królewskie pochodzenie z rodu największego króla Izraela – Dawida (Mt 1, 1-16 i Łk 3, 23-38). O tym dowiadujemy się od anioła, który zwraca się do Józefa: „Synu Dawida”.
Niewątpliwie, Józef był zwyczajnym, czującym i troskliwym człowiekiem. Kiedy odkrył, że Maryja jest brzemienna, a nie wiedział, że nosi w sobie Syna Boga, zamierzał ją oddalić potajemnie. Chciał zrobić to po cichu, aby nie narażać jej na wstyd i okrucieństwo, ponieważ w tamtym czasie kobiety oskarżone o niewierność były kamienowane. Był on też człowiekiem wielkiej wiary i słuchał poleceń Boga, wypełniając je „bez szemrania”. Kiedy anioł we śnie wyjawił mu prawdę o mającym się narodzić dziecku, bez wahania poślubił Maryję. Kiedy Anioł przyszedł znowu, aby ostrzec go o niebezpieczeństwie, natychmiast porzucił wszystko, co miał, rodzinę i przyjaciół i udał się z Maryją i Jezusem do obcego kraju. Czekał w Egipcie, aż Anioł powiedział mu, że może bezpiecznie wracać (Mt 2, 13-23).
Wiemy też, że Józef po ojcowsku kochał Jezusa. Najważniejszym zadaniem było dla niego chronienie powierzonego mu dziecka. Kiedy Jezus został w Świątyni, pełen niepokoju, szukał go wraz z Maryją, przez trzy dni (Łk 2, 48). Troszcząc się o Jezusa, traktował Go jak swojego syna, a ludzie z Nazaretu mówili: „Czy nie jest to syn Józefa?” (Łk 4, 22).
Fakt, że Józef nie pojawia się w Piśmie Świętym od czasu publicznego wystąpienia Jezusa i nie ma go przy Jego śmierci ani Zmartwychwstaniu, sprawia, że wielu historyków sądzi, iż musiał umrzeć wcześniej. Przyjmuje się, że umarł, mając przy sobie Maryję i Jezusa, czyli tak, jak każdy mógłby sobie życzyć i stąd jest czczony również jako patron szczęśliwej śmierci.
Wiele chcielibyśmy wiedzieć o Józefie: gdzie i kiedy się urodził, jakie było jego życie, jak i kiedy umarł. Choć pismo Święte milczy na ten temat, to jednak przekazuje nam najważniejszą prawdę prawdę o nim: był „człowiekiem sprawiedliwym” (Mt 1, 18).
Święty Józef został ogłoszony przez Piusa IX w grudniu 1870 roku patronem Kościoła Powszechnego. Jego święto obchodzimy dwa razy w roku: 19 marca – Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i 1 maja – Świętego Józefa Robotnika.
(O Patronie, [w:] 15 lat Parafii świętego Józefa Gdańsk-Przymorze. 1990-2005, red. ks. K.Glaza i ks. R.Rezmer, Gdańsk 2005, s. 7-8.)
